Öğrencileri ne motive eder?

Ve ayrıca, onlar için seçtiğiniz hedefe hakim olmak için onları okulda çalışmaya motive eden nedir?

Buradaki cevaplar çarpıcı biçimde değişir ve her öğrenci üzerinde büyük bir etkisi olabilir.

Açık cevaplarla başlayalım. “Herkes okula gidiyor” veya “bu gün ve çağda herkesin eğitime ihtiyacı var”. Bu klişe yanıtlarda belli bir doğruluk payı olsa da. Ancak bu “çünkü herkes yapıyor” yanıtlarından biri bir gencin okula gitmek için sunabileceği en iyi nedense, aynı çocukların okula gitmemesi ve sadece okul yapması şaşırtıcı değildir çünkü okul bitmiş şeydir.

Son sınıf öğrencileri, katılma ve başarılı olma nedenleri sorulduğunda genellikle “Üniversiteye girebilmek için okulda başarılı olmam gerekiyor” mantrasını çağırır. Bu, özellikle beklentinin akademik ve kariyer başarısı olduğu ailelerde gerçek bir motivasyon faktörü olabilir. Ama bu soruyu sorduğumuzda gerçekten istediğimiz cevap bu mu? Video oyunları oynarken bir sonraki seviyeye geçmek için iyi bir şey yapmak iyidir, ancak bir ortaokul öğrencisi için eğitim hedefi olarak pek de ilham verici görünmüyor.

Öğrencilerin okula gitmek için gösterdikleri, hepsi geçerli olan sayısız başka sebep vardır. Motivasyonla ilgili herhangi bir soruda olduğu gibi, bu sorunun yanıtları iki kategoriye ayrılabilir: okula devam etmenin içsel nedenleri ve dışsal nedenler. Dan Pink’in “Drive” kitabını okuyan veya ilgili TED Talk’u izleyen herkes, dışsal ve içsel motivasyonların eşit olmadığını anlar.

Yaygın değerlendirme uygulamaları, dışsal motivasyonlara nasıl çok fazla güvendiğimizin en açık örneğidir. Değerlendirdiğimizden daha fazlasını değerlendirdiğimiz ve geri bildirim sağladığımızdan daha sık not verdiğimiz sürece, öğrenci motivasyonu, işaret dediğimiz bu “para birimi” koleksiyonundan gelecektir. Bu para biriminde en zengin olanlara lisenin sonunda en iyi fırsatlar sunulacak, talihsiz bir gerçek. ‘İşaret köpekbalıkları’ olarak etiketlediğimiz öğrenciler, eğitim sistemlerimizin temel amacının kaliteli öğrenmenin aksine iyi notların (yani dışsal ödüllerin) olduğu mesajını gerçekten benimsemiş olan öğrencilerdir.

Dışsal motive ediciler, öğrencileri öğrenmeleriyle gerçekten meşgul etmezler, okulu bir işe, yapılması gereken bir şeye benzetirler. Sistemlerimizin olabildiğince güçlü olmasını istiyorsak, her bir öğrencimizde açıkça içsel bir motivasyon geliştirmemiz gerekir.

Yalnızca, okulla meşgul olmak için içsel olarak motive olan öğrenciler, sonunda gerçekten zorlanacak, zenginleşecek, enerji kazanacak ve nihayetinde deneyimleriyle tatmin olacaklardır. Evet, bu bir ideal-ama akılda tutmaya değer.